Ka një ndjenjë dejà vu për ata zyrtarë qeveritarë që mbajnë ende plagët e krizës financiare të 2007-2008.
Kushtet që rrethojnë litarin e shpëtimit brenda natës të hedhur në Credit Suisse pas rënies së Silicon Valley Bank javën e kaluar janë ende shumë të ndryshme nga kriza subprime që pothuajse rrëzoi sistemin financiar global 15 vjet më parë.
Së pari, qeveritë në mbarë botën kanë vendosur që atëherë masa rregullatore që parashikojnë pikërisht atë lloj dështimi të tre bankave rajonale të dëshmuara së fundmi në SHBA.
Një tjetër ndryshim kyç është gjendja e brishtë ekonomike dhe politike e botës sot.
Lufta në Evropë, tensionet SHBA-Kinë, recesioni, një krizë energjetike dhe inflacioni i shfrenuar kontribuojnë në një humor febrile midis investitorëve.
Gjëja e fundit që dikush ka nevojë është një krizë financiare e plotë.
Shpëtimi i bankave mund të mos jetë ende popullor, por mësimet e së kaluarës përfshijnë se veprimi parandalues tani mund të zbusë krizën më vonë.
Edhe kështu, kostot politike mund të jenë të larta.
Në SHBA, shpëtimet e bankave shkaktuan pakënaqësi që kontribuan në ngritjen e së djathtës republikane populiste, duke ndezur gjithashtu lëvizjen Occupy Wall Street.
Grupet politike të skajshme në Evropë si nga e djathta ashtu edhe nga e majta u përhapën gjatë krizës së euros që shpërtheu në 2009.
Tani, si atëherë, frika midis tregjeve dhe liderëve politikë është nga përhapja e përhapjes në një botë të ndërlidhur.
Paradoksi është se qeveritë e udhëhequra nga Uashingtoni dhe Pekini po grumbullojnë para për të forcuar mbështetjen e tyre te vetja në fusha nga AI deri te teknologjia e pastër.
Vetëm dje, Koreja e Jugut njoftoi një politikë industriale të armatosur me rreth 400 miliardë dollarë si përgjigje ndaj asaj që presidenti Yoon Suk Yeol e quajti një “luftë ekonomike” në rritje.
Edhe vetëm era e shkrirjes financiare shërben për të nënvizuar se sa thellë të ndërthurura mbeten ekonomitë e botës – dhe sa të dhimbshme mund të jenë përpjekjet për t’u shkëputur.
