Shfaqja nisi për herë të parë më 16 shtator 1999 në rrjetin holandez të RTL Veronica me nëntë shokë shtëpie që lëviznin në një shtëpi të ndërtuar me qëllim në Holandë të pajisur me 24 kamera.
Rreth 471 seri dhe 28,391 episode janë porositur më pas në 60 tregje, me 7,153 dhomëtarë që kalojnë 35,143 ditë në shtëpi me më shumë se 5,000 dëbime.
Në fund të viteve 1990, Big Brother mbërriti në ekranet televizive, fillimisht në Holandë dhe më pas në vende të tjera anembanë botës.
Teknologjikisht, ajo kombinoi sistemin e prodhimit dixhital të kamerave duke prodhuar imazhe lehtësisht të manipulueshme me përdorimin e mikrofonave të radios të bashkangjitur në veshjet e garuesve, dhe duke përdorur
softuer redaktues me shpejtësi të lartë me kapacitet të lartë që ishte bërë standardi i industrisë.
Ajo u bë e mundur për të redaktuar pamjet shumë shpejt për programet e përpilimit të mbrëmjes duke treguar momentet kryesore të ngjarjeve të një dite në shtëpinë e Big Brother.
Përveç kësaj, rrjedha e punës nga imazhet e papërpunuara në programet e përfunduara po bazohej gjithnjë e më shumë teknologji tërësisht dixhitale që e bëri më të lehtë transmetimin në internet, si dhe nëpërmjet internetit
transmetues konvencional televiziv.
Transmetimi pothuajse i drejtpërdrejtë i imazheve dhe zërit mund të bëhet përgjatë linjave telefonike që bartin të dhëna me brez të gjerë në kompjuterët personalë, si dhe në forma e sinjaleve të transmetimit dixhital që mund të merren nga pronarët e aparateve televizive.
Big Brother dhe formate të tjera të krijuara posaçërisht të Reality TV kërkojnë që të ndërtohen mjedise të plota në të cilat garuesit do të sekuestrohen për kohëzgjatjen e programit, dhe ku ekipet e kamerës dhe zërit, dhe stafi i produksionit që punon në drejtim, redaktim dhe planifikim mund të strehohet në të njëjtën masë objekti.
Në këtë aspekt, ato janë si mini studio të plota televizive ku prodhohen dhe veprimet janë krijuar për t’iu përshtatur njëri-tjetrit.
Big Brother Albania filloi transmetimin më 23 shkurt, 2008. Shfaqja e dëbimit u transmetua të shtunën me përjashtim të sezonit të shtatë ku emisioni i dëbimit u zhvendos për të premten.
Në ditët e sotme, formati i është përshtatur tregjeve simotra me zëvendësimin e civilëve me “vip-at”.
Kjo psikologji i ka bërë ndjekësit më të zjarrtë ndaj spektaklit pa shfaqje, edhe pse në thelb askush prej tyre nuk është vip.
Ata dalin më të famshëm nga sa hyjnë dhe Big Brother Albania është kthyer në një platformë që e promovon këtë fenomen të shpejtë dhe eficent.
Krejt e kundërta ndodh në emisionet e tjera ku protagonistët rreken të shfaqin aspekte të përditshmërisë që publiku dhe fansat nuk ua njohin.
Epopeja e këtij viti quhet Luiz Ejlli dhe ka ndarë një Shqipëri të tërë për antagonizmin, sipas tij të të vërtetave brenda shtëpisë kundrejt banorëve të tjerë.
E kjo fundit, lindi nga një mashtrim ose një përgënjeshtrim spektakolar i një sëmundjeje të aluduar që tronditi në mënyrë të tërthortë edhe marrëdhënien me konkurrenten Kiara Tito.
Persona shumë pak të rëndësishëm kanë zënë një hapësirë që u përfshi kohët e fundit nga skandale të njëpasnjëshme. Që nga përdorimi i dhunës në kohë televizive e deri te shakatë që tejkalonin etikën e ekranit.
Situata alarmoi më së koti edhe Autoritetin e Mediave Audiovizive duke i tërhequr vëmendjen produksionit për këto incidente.
Suksesi i këtij formati është i ngatërruar me psikikën njerëzore që përfshihet me këqyrjen e ngjarjeve pa ngjarje, personave pa personalitete dhe bisedave pa bisedë.
Fitorja më e madhe i përket çedukimit dhe rolit të gabuar të medias si institucion i informimit dhe shndërrimit të opinioneve dhe paragjykimeve.
Big Brother Albania nuk i qëndron për shtat krahasimeve me shfaqjet simotra, por publikut që e ndjek.
