Shkencëtarët nga Universiteti i Kalifornisë në San Diego zbuluan një aktivitet të papritur të sporeve bakteriale. Sipas studiuesve, ata “monitorojnë” mjedisin edhe kur janë “të vdekur fizikisht”, transmeton Science Alert.
Bakteret përdorin furnizimin e grumbulluar të grimcave të ngarkuara në vend të “karburantit” të tyre të zakonshëm. Kjo i lejon ata të përgjigjen ndaj ndryshimeve më të vogla në nivelet e lëndëve ushqyese për të përcaktuar kohën më të mirë për t’u zgjuar. Zbulimi sfidon të kuptuarit ekzistues se si përhapet sëmundja dhe se si jeta mund të vazhdojë të ekzistojë në skajet e Tokës dhe më gjerë.
“Kjo punë ndryshon të kuptuarit tonë për sporet, të cilat konsideroheshin objekte inerte. Ne tregojmë se qelizat në gjumë të thellë kanë aftësinë për të përpunuar informacionin. Ne zbuluam se sporet mund të lëshojnë energji potenciale elektrokimike të ruajtura për të kryer llogaritjet rreth mjedisit pa pasur nevojë për metabolizëm. aktivitet”, tha autori kryesor i studimit Gürol Suel.
Sipas tij, nëse shkencëtarët arrijnë të gjejnë jetë në Mars ose Venus, me shumë mundësi ajo do të jetë në gjendje inerte. Por zbulimi sugjeron se një formë jete që duket të jetë plotësisht inerte “mund të mendojë ende për hapat e ardhshëm”.
Bakteret zakonisht janë mjaft të qëndrueshme. Një nga taktikat e tyre të mbijetesës është shndërrimi në argumente. Ata mund të jenë në këtë gjendje të dehidratuar, të fjetur për qindra vjet. Por megjithatë, ky nuk është një gjumë i thellë. Fiziologjikisht janë të vdekur, nuk i nënshtrohen metabolizmit. Por disi ata e dinë se kur duhet të zgjohen.
Për shembull, sporet e antraksit, të cilat shkaktohen nga bakteri Bacillus anthracis, mund të mbijetojnë për periudha të gjata pa ujë ose lëndë ushqyese në një kuti postare. Por brenda pak çasteve të ekspozimit ndaj kushteve të duhura, ata janë në gjendje të rihidratohen dhe të rivendosin metabolizmin e tyre, duke i lejuar ata të bëhen përsëri infektues.
Gjatë studimit, shkencëtarët vëzhguan mijëra spore të Bacillus subtilis, të cilat konsiderohen të padëmshme për njerëzit dhe mund t’i mbijetojnë një qëndrimi të gjatë në hapësirë. Ata matën nëse sporet i përgjigjeshin një pulsi të shkurtër të lëndëve ushqyese që ishte i pamjaftueshëm për t’i bërë ata të zgjoheshin.
Dy ose tre pulses nuk mjaftuan për të rikthyer bakteret në jetë. Por më vonë pati një efekt kumulativ: mikrobet disi arritën të mbanin rezultatin dhe të zgjoheshin përsëri pas numrit të kërkuar të sinjaleve.
Shkencëtarët matën aktivitetin e sporeve në përgjigje të pulseve dhe zbuluan se ata përdorën energjinë e ruajtur në formën e joneve të kaliumit (K+) me çdo hyrje. Duke përdorur një model matematikor, shkencëtarët zbuluan se çdo sinjal shkaktonte lirimin e joneve të kaliumit dhe me kalimin e kohës jonet e kaliumit u bënë mjaft të fortë për të zgjuar bakteret. Ata e quajtën atë modeli i aktivizimit “integro dhe ndez”.
