Në mars, ministri i ri i jashtëm i Kinës, Qin Gang, foli me elokuencë për gjendjen e marrëdhënieve kino-ruse.
“Sa më e paqëndrueshme të bëhet bota, aq më e domosdoshme është që Kina dhe Rusia të përmirësojnë vazhdimisht marrëdhëniet e tyre… Partneriteti strategjik sigurisht që do të bëhet gjithnjë e më i fortë”, tha ai.
Kjo i goditi disa në Perëndim si jo sinqertë, shkruan Valerie M. Hudson në një shkrim të botuar në National Interest (NI).
Një profesor në katedrën e Shkollës Bush të Qeverisë dhe Shërbimit Publik në Universitetin A&M të Teksasit shton se, duke pasur parasysh të gjitha gjërat, Rusia “e ka marrë hundën” dhe po gjakoset në Ukrainë, gjë që nuk është vetëm e turpshme nga pikëpamja e politikës së pushtetit (kush dëshiron të shihet si dikush që mbështet palën humbëse?), por gjithashtu çoi në një rritje të unitetit dhe madhësisë së NATO-s.
Për më tepër, rusët me sa duket u thanë kinezëve se ata prisnin një “operacion special ushtarak” më të kufizuar – jo një pushtim në shkallë të plotë, që përfshin krime kundër njerëzimit.
Plani i paqes prej 12 pikash i Kinës
Një aleat i gjymtuar mund të jetë një barrë dhe telash, por një aleat që potencialisht e kalon pragun bërthamor parashikon fatkeqësi, sipas Hudson.
Kina, megjithatë, ka aspirata më të mëdha të cilave dëshiron t’i përkushtohet, shton ai.
Ajo ëndërron të zëvendësojë rendin e udhëhequr nga perëndimi me një rend të udhëhequr nga kinezët dhe planifikon pushtimin e saj të territorit që e konsideron si pjesë të trashëgimisë së saj kombëtare.
Disa e shohin planin e paqes prej 12 pikash të propozuar së fundmi nga Kina, si duke treguar dëshirën e saj për të parë aleatin e saj Rusinë të tërhiqet nga një luftë e gjatë dhe e zgjatur me Perëndimin, ndërkohë që Moska shpëton fytyrën.
Negocimi i një armëpushimi të tillë do t’i kursente Kinës gjithashtu zgjedhjen e dhimbshme nëse do të vendoste ose jo sanksione të dhimbshme ekonomike perëndimore ndaj Pekinit nëse ai detyrohet të armatosë rusët në mënyrë që ata të mos mposhten.
Në fund të fundit, filozofi kinez Sun Tzu tha: “Fitorja vjen nga gjetja e mundësive në probleme”.
Ndërsa ka padyshim disa anë negative për Kinën në marrëdhëniet e saj aktuale me Rusinë, ka edhe një shumë pozitive, shkruan Hudson.
Një aleat i dështuar bëhet edhe më i varur nga ju, pasi Kina është bërë e domosdoshme për mbijetesën e Rusisë dhe kjo i ofron Kinës një levë të konsiderueshme mbi fqinjin e saj.
Pekini tashmë ka rënë dakord për ulje të mëdha të çmimeve të energjisë që blen nga Moska.
Rusia ka nevojë për rubla dhe Kina është mjaft e gatshme ta luajë atë lojë, për një çmim.
Së bashku me këto ulje të çmimeve të energjisë, Kina ka negociuar kushte të favorshme për investimet kineze në infrastrukturën kryesore ruse, si rrugët dhe portet, madje edhe tokën bujqësore.
Megjithëse kushtet e këtyre marrëveshjeve nuk janë publike, investime të ngjashme kineze në vende të tjera janë kushtëzuar nga kontrolli më i madh se mesatarja mbi aktivet e blera, shkruan Hudson.
Pjesa më e madhe e investimeve të Kinës është e përqendruar në Lindjen e Largët Ruse, e cila është zhvendosur kaq shpejt në vitet e fundit sa që po përjeton një normë të pabesueshme “rritjeje” të popullsisë prej 33 për qind.
Është interesante, shkruan Hudson, që akademiku i shquar Yan Yuetong, i cili shkroi për Foreign Affairs vitin e kaluar, komentoi: “Jo shumë kohë pas fillimit të konfliktit, disa përdorues kinezë anti-rus të internetit filluan të përsërisin pretendimet për padrejtësinë e Traktatit Aigun të 1858-ës, i cili dorëzoi Rusisë 596,000 kilometra katrorë të territorit kinez”.
Përmendet gjithashtu Traktati i Pekinit i vitit 1860, i cili u dha rusëve një pjesë edhe më të madhe të Kinës verilindore.
Rënie dramatike e shitjeve të armëve ruse
Kolonizimi de fakto kinez i Lindjes së Largët Ruse mund të jetë një nga mundësitë që sheh Pekini duke pasur parasysh gjendjen e dobësuar të fqinjit të tij verior, gjë që mund të ndikojë në nismën e re të Kinës “Rruga e Mëndafshit Polar”.
Ka disa përfitime të tjera anësore nga pengimi i Rusisë, siç është rënia dramatike e shitjeve të armëve ruse në tregun ndërkombëtar.
Jo vetëm që Kina mund të marrë përsipër disa nga klientët, por do të thotë gjithashtu se vendet që Kina nuk dëshiron t’i armatosë Rusia, si Vietnami, do të kenë një ulje të furnizimit, shkruan Hudson.
Në të njëjtën kohë, megjithatë, Kina po peshon gjithashtu se sa e gjithë situata ndihmon ose dëmton vizionin e saj për rimarrjen e Tajvanit në të ardhmen e afërt.
Ndërsa paaftësia ruse me siguri duhet t’i japë Kinës pauzë – ushtarët dhe oficerët e saj janë po aq të paprovuar në luftime sa edhe rusët – armatosja e ukrainasve është e shtrenjtë dhe po shterron me shpejtësi rezervat perëndimore të sistemeve të armëve dhe municioneve.
Për shembull, qeveria e Britanisë së Madhe sapo ka publikuar një raport ku thuhet se vendit do t’i duhen dhjetë vjet të plota për të zëvendësuar stokun e armëve të dhuruara në Ukrainë, sipas tekstit të Interesit Kombëtar.
Fjala nga qendra e Uashingtonit është se Shteteve të Bashkuara po mbarojnë gjithashtu disa sisteme dhe municione për shkak të asaj që dërguan në Ukrainë.
