Sa herë që një grup njerëzish që kërkojnë strehim në Bashkimin Evropian mbërrijnë përgjatë kufijve të jashtëm të bllokut, debatet nxehen mes vendeve të BE-së që grinden se si të përgjigjen.
E fundit prej tyre u shndërrua në një grindje politike midis Francës dhe Italisë, që shkaktoi në fillim të nëntorit kur Franca lejoi 234 azilkërkues të shpëtuar në bordin e anijes humanitare Ocean Viking të zbarkonin në territorin e saj pasi Italia refuzoi atyre një port të sigurt.
Autoritetet franceze kritikuan linjën e ashpër të Italisë ndaj migracionit dhe akuzuan Romën për shkelje të ligjit ndërkombëtar që thekson rëndësinë e shpëtimit të njerëzve të shqetësuar në det.
Franca gjithashtu njoftoi se nuk do të pranonte më 3000 emigrantë që kishte premtuar të pranonte nga Italia.
Ministri i Brendshëm i Italisë, Matteo Piantedosi, tha se ndërsa Italia nuk ka ndërmend të krijojë tensione të tilla, presioni i trajtimit të ardhjeve të emigrantëve “nuk duhet të rëndojë vetëm mbi vendet në kufirin e jashtëm të Evropës”.
Megjithëse tensionet midis Francës dhe Italisë u ftohën pasi presidentët e të dy vendeve kërkuan “bashkëpunim të plotë” për një sërë çështjesh – duke përfshirë mbështetjen e njëri-tjetrit në adresimin e sfidave të migracionit në Mesdhe – grindja hodhi dritë mbi çështjen e shpërndarjes së pabarabartë të migrantëve. mes vendeve të BE-së.
Ministrat e brendshëm të bllokut u mblodhën në Bruksel më 25 nëntor, për të diskutuar sfidat e tilla të migracionit në të gjithë Bashkimin dhe me shpresën për të siguruar që më shumë vende të mos hyjnë në mosmarrëveshje politike.
“Ne nuk mund të vazhdojmë të punojmë duke adresuar një krizë në një kohë ose një anije në një kohë,” u tha zëvendëspresidenti i Komisionit Evropian Margaritis Schinas para gazetarëve në Bruksel.
Schinas po koordinon Paktin e Migracionit dhe Azilit të bllokut.
“Ne kemi nevojë për një kornizë të qëndrueshme evropiane dhe azili,” shtoi ai.
Roberto Forin, Zëvendës Drejtor i Qendrës Mikse të Migracionit, një organizatë për të dhënat dhe kërkimin e migracionit, tha për DW se arritja e një zgjidhjeje të përbashkët për trajtimin e migracionit dhe azilit është ende një sfidë për BE-në.
“Bllokim i madh ekziston sepse vende si Italia dhe Greqia — të cilat kufizohen me detin Mesdhe — ndjejnë barrën e trajtimit të ardhjeve të reja të emigrantëve. Ajo [ajo barrë] ka rënë mbi ta që nga kriza e migracionit të vitit 2015. Pra, qasja e fundit e Italisë ndaj migrantëve në anijen Ocean Viking ishte një lloj sinjali për Brukselin se Roma dëshiron që BE-ja të sigurojë që vendet të ndajnë barrën e ndarjes së migracionit, “tha ai.
Në takimin e tyre, ministrat e brendshëm të bllokut trajtuan çështjen dhe diskutuan rëndësinë e rritjes së përpjekjeve për zbatimin e mekanizmit të solidaritetit për të cilin ranë dakord në qershor një numër vendesh të BE-së, përfshirë Italinë.
Sipas këtij mekanizmi, azilkërkuesit mund të zhvendosen në një vend tjetër të BE-së pasi të jenë regjistruar në vendin e hyrjes, në mënyrë që të ndajnë përgjegjësinë e shpërndarjes së migracionit.
Por Forin vuri në dukje se qëndrimi i ashpër i Italisë për migracionin bazohet gjithashtu në politikën e brendshme.
“Sa herë që në Itali ndodh një ndryshim qeverie dhe një parti politike kundër imigracionit merr qeverinë, siç ndodh tani, ne shohim që Italia të përplaset menjëherë me pjesën tjetër të Evropës për migracionin”, shtoi ai.
