Le ta pranojmë, thashethemet konsiderohen kripa dhe piper i vendit të punës , një kënaqësi fajtore.
Ndonëse secili mund të jepte përkufizimin e vet apo ta karakterizonte si “interes social”, për psikologen klinike dr. Thashethemet e Michael Wiederman përkufizohen si komente negative që bëhen për një person kur ai mungon.
Një arsye pse është një praktikë kaq e zakonshme janë qëllimet që shërben: përdoret si një mjet për të theksuar atë që nuk mund të thuhet në një mjedis pune, duke i afruar njerëzit, duke ndërtuar një ndjenjë besimi.
Sa problematike janë thashethemet?
Siç vëren psikologia, problemi fillon me mungesën e individit. Në këtë mënyrë, ai nuk mund të përgjigjet apo të shpjegojë qëndrimin e tij. Akoma më keq, ai mund të mos marrë vesh kurrë për fjalët që i thuhen pas shpine. Si rezultat, krijohet një imazh i shtrembëruar i personit, duke ndikuar në imazhin që kemi krijuar për atë person, veçanërisht nëse nuk ka përvojë personale me personin në fjalë.
A ka thashetheme të shëndetshme?
Sipas psikologes, fillimisht mund të jeni më të vetëdijshëm për fjalët tuaja kur flisni për njerëz që nuk janë të pranishëm. Cilat janë motivimet tuaja? A do të thoshit të njëjtat gjëra, në të njëjtën mënyrë, nëse ai person do t’i dëgjonte ato?
Nëse, nga ana tjetër, e kuptoni se jeni duke u përfolur, mund të jetë e nevojshme të ndani përvojën ose mendimin tuaj të ndryshëm nëse është e rëndësishme për ju që të mos keqkuptoheni.
Më në fund, sipas psikologes, një përgjigje automatike si “Më fal. Përpiqem të mos flas për njerëzit e tjerë kur ata nuk janë përreth’ i bën të qarta qëllimet tuaja, duke thyer ciklin e thashethemeve.
