Një nga aspektet më emocionuese të Oscar është mundësia e pasjes së fituesve që askush nuk i pret. Edhe pse ka filma që mbërrijnë në ditën e ceremonisë si pretendentë kryesor, nuk është e pazakontë që një film më pak i njohur ose i kritikuar të fitojë çmimin në kategorinë e filmit më të mirë. Filmat që marrin këto fitore surprizë janë zakonisht të aftë të kapin imagjinatën e audiencës, duke nxjerrë në pah fuqinë që ka kinemaja për të habitur dhe për të ngazëllim.
Një shembull i tillë është filmi “Crash” i vitit 2006. Filmi, me regji të Paul Haggis, eksploron tema të tilla si racizmi dhe paragjykimi në Los Anxhelosin bashkëkohor, me aktorë si Don Cheadle, Sandra Bullock, Matt Dillon dhe Thandie Newton në kast.
Tregimet e ndërthurura të filmit nxjerrin në pah mënyrat se si njerëzit nga shtresa të ndryshme të jetës mund të ndikojnë njëri-tjetrin, duke provuar përfundimisht se pavarësisht dallimeve tona, ne të gjithë ndajmë të njëjtin humanizëm.
Një shembull i ngjashëm është ai i filmit “Moonlight” në vitin 2016, i cili hyri në histori si filmi i parë LGBTQI që fitoi çmimin. Me regji të Barry Jenkins, filmi tregon historinë e ardhjes e njw tw riu me ngjyrw në Miami, i cili lufton me çështjet e identitetit, seksualitetit dhe familjes.
“Moonlight” u vlerësua për performancat e saj të fuqishme, pamjet mahnitëse dhe eksplorimin e temave komplekse. Fitorja e tij në Oskar ishte një piketë e rëndësishme për industrinë e filmit, duke theksuar rëndësinë e përfaqësimit të njerëzve të ndryshëm përpara dhe pas kamerës.
“Fjala e Mbretit” fitoi Çmimin e Akademisë për Filmin më të Mirë në vitin 2010, duke qenë një arritje e madhe për kinemanë britanike. Me regji të Tom Hooper dhe me colin Firth, filmi tregon historinë e luftës së mbretit George VI me problemin e belbëzimit të tij ndërsa përgatitet të marrë fronin britanik gjatë Luftës së Dytë Botërore. Fitorja e saj në Oscar është një dëshmi e suksesit që filmi ka pasur në fitimin e audiencave dhe kritikëve.
“Birdman,” e cila u vlerësua për prodhimin e saj novator të filmit, performancat e forta dhe mënyrën kaustike të portretizimin e efekteve të famës në shprehjen artistike, fitoi çmimin e Filmit më të Mirë në vitin 2014. Fitimi i çmimit u konsiderua si një shpërblim për qasjen e veçantë të filmit ndaj tregimit, si dhe teknikën monoplane të zgjedhur nga Alejandro González Iniaritu për drejtimin e saj.
Fituesit që sfidojnë shanset në Oskar janë një kujtim i fuqisë që kinemaja ka si mjet argëtimi dhe si burim reflektimi mbi problemet e shoqërisë. Këta filma tregojnë rëndësinë e marrjes së rreziqeve dhe shtyrjes së kufijve në krijimin e tyre, me të cilin do të arrijnë të fitojnë mbi audiencën në mënyrën se si tregojnë një histori.
